Home

maandag 5 oktober 2015

Wennen, uitrusten en genieten

Trots, blij, verdrietig en opgelucht. Zo voel ik me na aankomst in Nederland ruim een week geleden. Na een reis van bijna 24 uur.

Trots,
op Luna omdat ze het wederom super goed gedaan heeft. Iedere keer denk ik dat deze keer misschien wel het omslagpunt zal zijn, maar nee, ook dit keer was ze weer een voorbeeldige peuter. Nu vindt ze vliegen en vliegtuigen helemaal geweldig maar 12 uur is een vliegtuig zitten is toch wel even andere koek voor een actieve peuter. Van begin tot eind heeft ze weer stil gezeten. De binnenlandse vlucht van een uurtje vond ze al geweldig. De vlucht van Bangkok naar Amsterdam heeft ze heel af en toe wel geklaagd, voornamelijk omdat ze naar buiten wilde... Dat wordt toch even lastig op zo'n hoogte.
Ze heeft netjes gegeten, rustig gespeeld en gelukkig ook lekker even een paar uurtjes kunnen slapen. Ik daarentegen niet, maar het feit dat Luna weer zo rustig was had ook een kalmerend effect op mij. Wederom konden de stewardessen bijna niet geloven dat ze thuis zo druk is. Ik vind het nog steeds ongelofelijk dat ze zo goed stil kan zitten tijdens de vlucht.

Blij,
dat de reis erop zit. Ondanks dat vliegen tijdens de zwangerschap niet als gevaarlijk te boek staat houd je in je achterhoofd wel dat het fout kan gaan. Al die drukverschillen, wie weet wat voor een effect dat heeft op de baarmoeder en de baby. Ik was blij met elke klein schop en dat de tijd toch redelijk snel voorbij ging. Mocht er iets mis gaan dan was ik steeds weer een beetje dichterbij Nederland. Nu ben ik geen doemdenker, maar het is toch wel heel spannend.
Niet alleen medische zorgen zorgde voor een gespannen reis. Zo kwamen we er in Udon Thani airport achter dat mijn koffers niet meteen doorgestuurd konden worden naar Amsterdam en dat ik dus in Bangkok eerst mijn koffers op moest halen en toen weer opnieuw inchecken. Met maar 2,5 uur tussen aankomst en vertrektijd en 2 zware koffers, 2 stuks handbagage, een buggy, een peuter die op zulke momenten gedragen wil worden en ruim 6 maanden zwanger op een heel groot vliegveld kun je je voorstellen dat de paniek even toesloeg. No way kon ik dat allemaal alleen. Door de zwangerschap was ik toch al wat emotioneler dus de tranen sprongen me in de ogen. Luna keek me aan en ook haar oogjes vulden zich met traantjes. Daar schoot ik natuurlijk nog meer van vol. Ondertussen probeerde Jack van alles te regelen met de stewardessen want zo liet hij zijn zwangere vrouw en dochter niet naar Bangkok gaan. Hij overwoog zelfs een extra ticket te boeken zodat hij mij kon helpen. De stewardessen hadden kunnen regelen dat ik bij de gate in Bangkok meteen opgevangen zou worden en dat ik op assistentie van het personeel daar kon rekenen. Ze hadden niks te veel gezegd, er stond netjes een mannetje ons op te wachten toen we het vliegtuig uit kwamen. Aarzelend toch maar in de rolstoel gaan zitten, ondanks dat ik me een beetje bezwaard voelde want ik kan gewoon lopen maar stiekem was het toch best fijn. Deze lieve meneer heeft netjes mijn koffers van de band gehaald en is met me meegelopen naar de check in terwijl Luna weer lekker in de buggy kon zitten. Toen ik deze lieve meneer meerdere malen bedankt had konden we rustig doorlopen naar de security check en customs (voordeel als je zwanger bent en een peuter bij je hebt, de mag overal zo doorlopen). Ondertussen was Luna in slaapgevallen en hadden we nog maar 45 minuten te doden tot het boarden. Wat dus begon als een hectische reis, eindigde gelukkig in een soepele overstap en reis.
Helemaal op van alle indrukken op het vliegveld
Verdrietig,
dat we Jack achter hebben moeten laten. We weten allebei waar we het voor doen, maar dat maakt het gemis niet minder. Het afscheid was moeilijk, helemaal om Luna en haar papa afscheid te zien nemen. Die twee zijn zo gek op elkaar. Luna zal Jack de eerste paar dagen nog niet missen denk ik omdat ze dan te veel nieuwe indrukken om zich heen heeft. Voor Jack is dat wel even anders want die zit in een stil huis. Hij had besloten om daarom ook maar even een paar dagen naar de tempel te gaan zodat hij daar even tot rust kan komen.
Het zal moeilijk worden de komende weken, maar we gaan er gewoon het beste van maken. We hebben dit wel over voor de gezondheid van mij en ons kindje.

Opgelucht,
dat bij de controle bij de verloskundige alles in orde was. De baby trappelt met zo gezellig en veel als normaal en ik voel me verder prima, maar het is toch wel even fijn om die bevestiging van de verloskundige te krijgen.
Nu we weer lekker in Nederland zijn gesetteld kan me wat rustiger voor bereiden op de komende maanden. Geen spannende vliegreis in het vooruitzicht, buiten de reis terug straks met z'n vieren, maar dat duurt nog wel een paar maanden. Eerst komt Jack nog en dan wachten we rustig af tot deze kleine zich laat zien!
Mevrouw heeft het prima naar haar zin bij opa en oma op de bank


Ik heb ook nog een leuk nieuwtje! Afgelopen juni ben ik gast blogger geweest bij een mama blog. Door alle drukke van het weer teruggaan naar Thailand ben ik helemaal vergeten dit te vertellen. Mocht je het stukje van afgelopen juni nog willen lezen, dit is de link:
mamatothemax.nl/nederlandse-mama-in-het-buitenland
Maar dat is het nieuwtje niet. Marjon, het brein achter MAMA to the max blog zocht een paar weken geleden naar bloggers om haar blog te komen versterken. Ze zocht ook een 'mama in het buitenland', dus ik reageerde meteen. Al snel kreeg ik een reactie dat ze mij had uitgekozen voor de 'mama in het buitenland' rubriek. Vanaf deze maand zal ik maandelijks een blog op haar website schrijven. Het zal een iets minder persoonlijke blog zijn dan dat ik hier schrijf en meer over het wonen in het buitenland, maar ik ben erg blij met deze kans. De blog zal meestal rond de 13e geplaatst worden, dus hou ook haar website in de gaten!

Geen opmerkingen: