Het oude jaar uit, het nieuwe jaar in

Een jaar voorbij gevlogen, dat zei ik vorig jaar ook al en dit jaar is zeker niet minder snel gegaan.

De kerstdagen zijn weer achter de rug. Wij hebben een gezellige maar rustige kerst gehad. Eerste kerstdag hebben we lekker gekookt en tweede kerstdag zijn we eten gaan halen. Het was heel anders dan kerst in Nederland maar we hebben tijd met elkaar kunnen doorbrengen en dat is het belangrijkste.

Nu het einde van het jaar dichtbij komt gaat iedereen terugblikken en vooruit kijken. Daar ben ik niet anders in. 2013 gaat de boeken in als het jaar dat ik mevrouw Panasri en moeder werd. Een jaar met vele ups maar toch ook wel de nodige downs. Moeder worden, tijd met mijn familie doorbrengen, trouwen in Nederland, weer terug naar Thailand, wennen aan de schoonfamilie, familie op bezoek hier, trouwen in Thailand. Het kan absoluut geen saai jaar genoemd worden! 

Hoewel het laatste stuk van 2013 overschaduwd wordt door een innerlijke strijd en een strijd met de schoonfamilie, is het een jaar geweest waar ik trots op ben. Spijt van dingen heb ik niet. Ik vind spijt hebben zonde. Heb ik geen fouten gemaakt dan, zeker wel! Meer dan ik hier zou kunnen schrijven, maar ik heb nergens spijt van. Fouten maken we om te leren en dan heb ik het afgelopen jaar absoluut gedaan. Je bent nooit uitgeleerd en dit is een van mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar; leer (nog meer) van je fouten.

Nu maak ik eigenlijk nooit goede voornemens, want ik ben van mening dat je altijd, op elke dag kunt besluiten om dingen anders te doen, maar dit jaar vond ik het toch weer eens tijd. Ik werd de afgelopen tijd veel gekweld door negatieve gevoelens en het glas was veel half leeg. Daar ben ik nu wel klaar mee. Ik wil geen tijd verspillen aan negatieviteit. Het nieuwe jaar wil ik met frisse moed en energie beginnen.

Om me te kunnen opladen gaan we daarom even 2 dagen weg. Weg vanuit de dagelijkse sleur en de schoonfamilie. We gaan naar een plaatsje 250km bij ons vandaan en de volgende dag gaan we naar Jack's master in de forest temple. Dat hebben we vorig jaar ook gedaan en dat heeft me toen zo goed gedaan. Nog even het oude jaar goed afsluiten voordat we het nieuwe jaar instappen.

Wat 2014 allemaal in petto heeft voor ons weet ik niet en wil ik ook niet weten. Wat ik wel weet is dat ik hard moet werken om niet over de controle over te willen hebben. Dat leek ik dit jaar een beetje te zijn kwijt geraakt. Het go-with-the-flow was juist wat me zo aantrok in Jack, het land en de levensstijl. Met de komst van Luna was dat weer wat weggezakt. Ik wil geen gestreste moeder zijn, dus voor 2014, breath in, breath out and let go! Het allerbelangrijkste is dat ik ben met de man van wie ik zielsveel hou en een prachtige dochter heb waar ik iedere dag volop van geniet.

Ik heb nog wel wat meer goede voornemens voor 2014, maar die hou ik nog even voor mezelf. Ik zal in de loop van volgend jaar wel wat meer vertellen maar het heeft met eten te maken.

Dan rest mij niks anders dan jullie allemaal een hele fijne jaarwisseling toe te wensen! Ik hoop dat jullie, net als mij, kunnen terugkijken op een prachtig jaar en met goede moed vooruit kijken!

Reageer en mail probleem

Ik krijg het probleem niet opgelost met het reageren op mijn blog. Daarnaast krijgt niet iedereen een mailtje dat ik een nieuwe blog heb geplaatst, dus daar heb ik het volgende op gevonden. 

Ik ga een lijst met emailadressen maken en een mailtje sturen als ik een nieuwe blog plaats. Ik ga deze in het nieuwe jaar maken, dus houd je mailbox in de gaten. Als je dan nog steeds geen mailtje ontvangen, stuur mij dan even een mailtje en dan zet ik je emailadres ook op de lijst.

Kerstavond maar dan anders

De gezelligste tijd van het jaar, familie en vrienden bij elkaar. Het is koud buiten en binnen zitten ze dichtbij elkaar onder de kerstboom. Pakjes worden uitgepakt, warme chocolademelk wordt gedronken en op de achtergrond staat de kerstmuziek aan.

Ik hoef jullie natuurlijk niet uit te leggen dat het er hier iets anders aan toe gaat. Kerstmis, een feest dat is over komen waaien vanuit het westen. Kerstmis heeft niet echt een betekenis voor de mensen hier. Logisch want wij zouden ook niet zomaar een boeddhistische feestdag kunnen overnemen. Toch vindt je hier veel kerstbomen, kerstmannen, pakjes en lichtjes. Het is in om aan kerstmis te doen, het is iets hips. Ik ben stiekem wel blij met deze trend want zo heb ik wel een mooie kerstboom en kerstversiering kunnen kopen!

Kerstavond gaat stilletjes aan ons voorbij. Ik zit achter mijn laptop nog wat mails voor de organisatie weg te werken en Jack zit lekker voor de TV. Vandaag geen gestress om kerstboodschappen of de laatste dingetjes regelen. Morgen zal er voor ons niet heel anders uitzien dan vandaag.Ik was gisteren begonnen met het schuren van al onze deuren en kozijnen (leuk, paneeldeuren..) en daar zal ik morgenochtend waarschijnlijk nog wel even mee verder gaan. 's Middags krijgt de dag wel een beetje een kersttintje want dan gaan we naar de high school. Ieder jaar bereiden de kinderen toneelstukjes en dansjes voor. Sommige stukjes hebben iets met kerst te maken maar andere ook weer helemaal niet. Zo was er 4 jaar geleden een balletachtig dansje op Celine Dion, My Heart Will Go On.... Het is wel leuk om te zien en de hele ruimte zal aangekleed zijn in kerstsfeer. Zo zal het toch een beetje als kerst aanvoelen.
Het leuke is dat ik een groot deel van de kinderen al ruim 4 jaar ken. Toen ik nog als vrijwilligster les gaf op de basisschool en het jaar daarna vrijwilligers assisteerde heb ik veel kinderen voorbij zien komen. Een groot deel van die kinderen zit nu op die high school. Sommige meiden wisten al wel dat ik zwanger was maar hebben Luna nog nooit gezien. Dat wordt dus leuk morgen, Luna zal geen aandacht te kort komen (als ze dat ooit al komt ;) )

's Avonds gaan we lekker koken samen met onze Nederlandse vrijwilligster Anuradha. We hebben het zo getroffen met haar. Ze was een week voor de bruiloft aangekomen en zal nog tot eind januari blijven. Het is fijn om kerstmis te vieren met een vrijwilligster waar wij zo'n goede band mee hebben.

Luna's eerste kerstmis en dan toch niet echt een kerst kerst, als je begrijpt wat ik bedoel. Jack kent geen kerstmis dus alle rituele en kleine dingetjes zal ik zelf moeten doen. Het voelt daarom ook niet alsof het morgen kerstmis is. Ik stond vandaag de deuren te schuren met kerstmuziek op de achtergrond en ik werd er een beetje treurig van. Luna's eerste kerstmis en dan meteen zonder haar Nederlandse familie. Het is moeilijk kerstmis uit te leggen zonder het te voelen. Wij groeien op met kerst en voor ons is kerst iets speciaals, het heeft haast iets magisch. Dat wil ik ook op Luna overbrengen, die magie die kerstmis heeft. Wij gaan de komende jaren onze eigen Nederlandse-Thaise kerst rituele maken, speciaal en alleen voor ons gezinnetje!

Aan het weer zal het dit jaar niet liggen want het is nog steeds koud, dus wij lopen in lange broeken en vesten rond. Zo voelt het toch een beetje als de koude dagen rond kerstmis.

Ik wil iedereen hele fijne kerstdagen wensen. Geniet van elkaar, het eten en de bijzondere sfeer!
Kerstmis is magisch!!

Een achtbaan aan emoties

Met een langzaam geklikt klim ik naar boven, het uitzicht wordt steeds mooier. Vanuit het hoogste punt heb ik een schitterend uitzicht, nog heel even genieten want voor ik het weet raast het karretje met een rotgang naar beneden. Veel tijd om te herstellen heb ik niet want met een vaart vlieg ik de looping in. Ik kan nog maar net op adem komen of mijn maag draait om in de kurkentrekker. Het einde komt bijna in zicht als ik nog een keer over de kop vlieg om eindelijk in het eindstation aan te komen. Ik ben er, het zit erop, maar, de beugels gaan niet open... Er zit dus niets anders op dan de hele achtbaan nog een keer te ondergaan.

Achtbanen, ik vind ze geweldig. Het kan niet snel of hoog genoeg zijn. Behalve deze, waar ik de afgelopen weken in gezeten heb. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen, dus ik begin maar waar ik mijn laatste blog gebleven ben.

Op weg naar huis vanuit het vliegveld na het wegbrengen van mijn ouders heb ik een hele lange en emotionele blog geschreven op mijn telefoon. Lang leven de technologie want na het schrijven en opgeslagen te hebben, kan ik het document niet meer openen. Het was een hele persoonlijke en eerlijke blog en daarom heb ik 'm ook niet kunnen herschrijven. Mede daardoor de lange stilte omdat ik simpelweg niet wist waar ik moest beginnen.
Ik heb een fantastische tijd met mijn ouders en met Richard en Marloes gehad. De tijd is voorbij gevlogen maar we hebben er volop van genoten. Hieronder een impressie van wat momenten. Er zullen nog meer foto's volgen, want ik heb nog niet veel tijd gehad om er doorheen te gaan.

Dikke pret, aan Oom Richards haren trekken!

Knuffelen met Tante Marloes

Lekker bij oma spelen

Het eten uit opa's mond kijken

Drie generaties vrouwen <3

Knuffelen met opa en oma

Nadat mijn ouders vertrokken zijn viel ik behoorlijk in een gat. Ineens was ik weer 'alleen' en moest ik weer verder. Het duurde even voordat ik weer in mijn normale ritme kwam.
Buiten het gemis om kwam Luna in de verlatingsangst-fase waardoor ik geen kant meer op kon. Tijdens het verblijf van mijn ouders hebben we het huis Luna-kruip-proof en een grote box voor haar gemaakt. Nu zou mij dat meer vrijheid moeten geven maar Luna moest er niks van hebben. Zodra ik maar iets naar voren boog boven de box zette ze het op een schreeuwen en klampte zich aan mij vast. Aan ruimtegebrek kan het niet gelegen hebben want ze heeft enorm veel ruimte.

De box is nog niet helemaal af, maar ze kan er al wel in. Omdat het erg koud is de afgelopen dagen (13 graden...) stond de box even binnen in de slaapkamer

Kleine gevangene

Het missen van mijn ouders, Luna die veel huilt (en ook nog ziek is geweest), tel daarbij verschillende opstootjes met mijn schoonmoeder bij op, en het resultaat is een over emotionele en bijna overspannen moeder. Als ik dacht dat het weer wat beter ging, gebeurde er weer iets waardoor ik weer helemaal in de put zat. Vele tranen hebben gevloeid de afgelopen weken.

Inmiddels hebben Jack en ik veel gepraat en gelukkig waren er ook de hart-onder-de-riem-stekende Skype gesprekken met vriendinnen die me weer even moed gaven. Tijdens een van deze Skype gesprekken werd mij ook gevraagd of ik wel gelukkig ben in Thailand. Ik moest er toen even over nadenken. Nee, op dat moment was ik niet gelukkig, ik zat niet lekker in mijn vel, voelde me ellendig, alleen en onbegrepen. Zou ik dan niet liever terug naar Nederland komen? Daar hoefde ik niet lang over na te denken, dat antwoord is namelijk volmondig NEE! Naar Nederland gaan zou de eenzaamheid en het onbegrip wegnemen, maar op de lange termijn zou ik daar niet gelukkiger zijn. Het voelt goed om hier te zijn, hoe zwaar het soms ook is. Dit is de plek waar ik nu wil zijn. Hier wil ik Luna laten opgroeien, in ons prachtige huis. Het is niet altijd makkelijk maar we slaan ons er wel doorheen!

Een ding waar ik heel erg blij van werd vorige week was het volgende;

Onze eerste kerstboom voor Luna's eerste kerstmis!

Luna kijkt toe of mama het allemaal wel goed doet

De boom is nog een beetje kaal, maar er gaat nog meer versiering in komen

De afgelopen dagen is het extreem koud geweest waardoor we wel in winterse sferen zijn gekomen. Nu zullen veel mensen zeggen, koud in Thailand, natuurlijk... Als ik de temperatuur vertel zouden jullie het niet zo koud vinden, maar als ik daarbij vertel dat het gaat om de temperatuur in de slaapkamer klinkt het toch al heel anders. Afgelopen nacht was het 13 graden... En dat is heel koud. Luna werd met steenkoude handjes wakker. We slapen met meerdere lagen kleren aan onder meerdere dekens. Overdag zitten we veel in de slaapkamer omdat het in de woonkamer (die gewoon helemaal open is) te koud is met die koude wind.
We zagen net op het nieuws dat het in het noorden in de bergen zelfs vriest en Noord-Vietnam heeft zelfs sneeuw gehad. De Thaise overheid heeft zelfs de noodtoestand afgekondigd omdat het zo koud is. Wij hebben nog een redelijk dicht huis, maar de armere gezinnen hier in het dorp hebben houten huizen waar de wind met gemak doorheen blaast. Zij hebben niet veel geld voor dikke dekens of dikkere kleren en hebben het dus dagenlang koud. Voor ons is douchen al een ramp omdat onze waterheater niet heel erg warm wordt en in 13 graden onder een lauwe douche staan is geen pretje, maar deze mensen hebben niet eens een douche. Die moeten zich met koud water wassen, brrrr. Nu de overheid de noodtoestand heeft afgekondigd worden er extra dekens en kleding uitgedeeld aan de armere en worden de ouderen in de dorpen goed in de gaten gehouden.

Laten we hopen dat het niet lang zo koud blijft want ik vind het niet leuk meer :(


Ik heb van verschillende mensen begrepen dat jullie niet op mijn blog kunnen reageren of zelfs geen mail krijgen als ik een nieuwe blog plaats. Ik ga even het een en ander uitzoeken, maar mocht het nou nog steeds niet lukken, stuur mij maar even een mailtje; patriciab_@hotmail.com