Home

woensdag 19 november 2014

Leven, liefde en lachen

**een waarschuwing vooraf; kun je niet tegen zoetsappige verhalen, stop dan nu ;) En bekijk alleen de foto's, haha**



Soms heb je van die dagen dat je overloopt met liefde. Alles gaat soepel, je zit lekker in je vel en geniet van alles om je heen.
Vandaag was een dag bomvol liefde. Liefde voor mijn kleine webshop, liefde voor het huis waar ik in woon met het uitzicht waar ik iedere dag van mag genieten, liefde voor mijn lieve man maar bovenal heel erg veel liefde voor Luna. Huh, vandaag alleen?! Nee, natuurlijk niet! Ik houd iedere dag heel veel van haar maar op sommige dagen voelt het allemaal iets specialer.



Haar driftbuien waren minder lang en minder frequent. Veel kusjes en knuffeltjes werden gegeven en als mama het even druk had met haken (deadline...) dan ging ze rustig zitten spelen.

Tijdens haar ochtendutje ('s middags slaapt ze nooit) die vandaag weer 3 uur duurde, heb ik van alles kunnen doen, lunch en diner klaargemaakt, de keuken opgeruimd en ik kon zelfs rustig gaan zitten met een kop thee om aan verder aan de deken te haken.



Over haken gesproken, het is nog steeds rustig met de verkopen van mijn gehaakte spullen. De shop trekt wel veel bezoekers en ook op Instagram krijg ik bijna dagelijks volgers bij. Toch wil het niet vlotten, buiten de cadeau's die ik aan familie en vrienden verkocht heb. Vandaar ook even een oproep aan mijn blogvolgers. Hebben jullie in jullie omgeving zwangere dames of pasgeboren baby's? Kennen jullie iemand die wel een met veel liefde gehaakt cadeau kan gebruiken? Het is nog niet te laat om een persoonlijk cadeau samen te stellen. Samen kunnen we kleuren en patronen uitzoeken. In december kom ik naar Nederland dus je hoeft geen verzendkosten te betalen en voor familie en vrienden maak ik uiteraard een vriendelijk prijsje. Maar wacht niet te lang, want voor je het weet is het kerst!



Op dit moment ben ik bezig met een bestelling voor een deken van 100x150cm. Samen met de klant hebben we de kleurencombinatie en het patroon uitgezocht. Erg leuk om zo interactief met je klanten bezig te kunnen zijn.



Daarnaast heb ik net een bestelling de deur uit gedaan voor een neefje van een vriendin. Hopelijk gaat het in de smaak vallen bij de kleine man! En met een handgeschreven kaartje erbij maakt het een bijzonder cadeau waarvan je zeker weet dat de kleine een uniek geschenk ontvangt.



Weer even terug naar mijn lieve dochter.
Na haar dutje was ze zo lief en schattig. Ik heb er niks meer aan toe te voegen, laat de foto's voor zichzelf spreken.







En tot slot nog even wat links van mijn webshop en van Facebook en Instagram waar je de nieuwe items en lopende projecten kunt volgen. 
Instagram: nurtureplaylove


zaterdag 1 november 2014

Rust en regelmaat

Jack is in Nong Khai met de vrijwilligers en ik zit met Luna in de slaapkamer. We hebben gezellig samen gegeten en gebadderd en nu zitten we even rustig samen. De afgelopen week stond vooral in het teken van gemis, maar nu voel ik de rust weer over me heen komen. Ik geef haar een aai en een kus op haar bol. Ik geniet van dit rustige moment, geen TV, geen muziek, even helemaal niks behalve wij tweeën.

Samen kijken we naar foto's van Jack en mij, van opa en oma en van vriendinnen. Ik voel het gemis weer terugkomen, maar ik besluit er even niet aan toe te geven. Ik loop met Luna naar ons Boeddha altaartje toe en ik leg een kussentje voor Luna en voor mezelf neer. Samen buigen we voorover om tot Boeddha te bidden (Luna heeft hier altijd de grootste lol in, ook in tempels). 

In tegenstelling tot haar hyperactieve dag, is nu heel kalm. Ik besluit even te gaan zitten om te mediteren. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op mijn adem. Het is doodstil, ik hoor helemaal niks. Als ik een oog open kijkt ze me met een grote glimlach aan. Ik pak haar op schoot en sluit mijn ogen weer. Voor 15 minuten is ze stil, ze beweegt wel maar ze blijft op schoot zitten. Ik voel haar zachte handjes op mijn benen, mijn handen en dan weer op mijn armen. In plaats van me afleiden brengt Luna mij alleen maar dieper in een ontspanning. Als ik mijn ogen weer open doe, wordt ik weer begroet met een grote glimlach *SMELT*

Wat staat deze vanavond in schril contrast met de rest van de week. Die was namelijk alles behalve ontspannen. Vorige week zondag hebben we mijn ouders op het vliegveld uitgezwaaid na 3 fantastische weken. Het begon wat hectisch en het eindigde wat hectisch maar we hebben hele fijne weken gehad. Het afscheid zelf was minder intens omdat we elkaar over 8 weken weer gaan zien (waarom leg ik zo uit). We waren daardoor ook niet erg emotioneel, 8 weken is immers te overzien. Tot het moment dat mijn ouders de roltrap op gingen en wij ze enthousiast aan het uitzwaaien waren. 



Kinderen voelen bepaalde situatie toch altijd feilloos aan?! Alsof Luna wist dat opa en oma nu echt weggingen want ze begon toch hard te huilen.... Dikke tranen, pruillip en gesnik. Dat was voor ons allemaal het breekpunt. Ik zag de pijn in de ogen van mijn ouders en ik moest zelf ook even een brok wegslikken. 
In die 3 weken zijn ze weer zo aan elkaar gewend. Het was opa dit, oma dat, knuffeltjes en kusjes. En nu is dat ineens weer over. Afscheid nemen is nooit makkelijk maar met een kleine meid die overstuur is, maakt het nog pijnlijker.



Afgelopen week wisselden hele actieve dagen (wassen, schoonmaken, e-mails beantwoorden, planningen maken), zich af met totale niks-doen-dagen. De eerste dagen gingen nog wel, er ligt een hoop te doen in huis en voor de organisatie dat ik wel even bezig bleef. Zodra dat gebeurd was, kwam er weer meer tijd voor stilte, en in die stilte ga je weer nadenken. Luna die opa of oma zoekt of roept, de stilte in huis. Het was allemaal weer even wennen. 



Vanavond heb ik mezelf weer een beetje gevonden, door even helemaal niks te doen en mijn aandacht naar binnen te richten. Luna, die normaal nog geen seconde stil zit, bleef ook mooi zitten. Daarna hebben we heel rustig de rest van ons dagelijkse avondritueel kunnen afhandelen en heb ik haar heel vredig in bed kunnen leggen. Wat een fijne afsluiter van de dag.




En dan nog het laatste nieuwe; op 16 januari gaat mijn broer trouwen! Dat willen wij uiteraard niet missen en daarom komen wij naar Nederland. Luna en ik vliegen op 21 december al en Jack komt wat later. We hebben op dat moment te veel vrijwilligers en die kunnen we niet zomaar alleen laten. De feestdagen gaan we wel apart vieren, maar het is even niet anders. Jack hecht toch niet zo veel waarde aan de feestdagen, simpelweg omdat ze kerst en oud & nieuw hier niet vieren. Ik kijk er erg naar uit om deze speciale tijd met familie en vrienden te kunnen doorbrengen.