Verwachtingen waarmaken

Ik kan beginnen met wat is de tijd gevolgen, of ze is pas twee jaar maar het voelt alsof ze er altijd geweest is. Allemaal helemaal waar, maar toch verliep de tweede verjaardag van Luna net even anders.

Poseren kan ze als de beste!

De ochtend begon typisch Thai, een bezoekje aan de tempel. Ik had me voorgenomen om lekker uitgebreid te gaan ontbijten, maar om 7 uur moesten we al in de auto zitten op weg naar de tempel (dit werd uiteindelijk 8 uur.... Bedankt schoonmama). Hoewel ik me er super druk om kon maken, heb ik me maar overgegeven. Voor Jack betekent het veel om op verjaardagen naar de tempel te gaan en voor hem heb ik dat graag over. Hij neemt tenslotte ook veel van mijn Nederlandse tradities over! En met schoonouders in een auto gepropt zitten neem ik dan maar op de koop toe. Wat haakwerk mee als afleiding helpt ook altijd.

Buigen voor de monniken

Vriendinnetje Emily (Thaise moeder, Engelse vader) kwam onverwachts nog langs. Allebei totaal niet onder de indruk van elkaar

In de tempel was die dag een ceremonie aan de gang ter ere van de donatie van een groot Boeddha beeld. Het was gelukkig niet extreem druk want Luna stond al volop in de belangstelling (sorry monniken en Boeddha). Netjes knielde ze neer voor de monniken en alle dames in de tempel smolten. Ze zien natuurlijk niet vaak een westers uitziend meisje die zo elegant en lief haar buigingen maakt naar de monniken. Zo konden ze er ook niet over uit dat er Thais, Nederlands en Engels uit het mondje kwam.

Samen met neefje Most en vriendinnetje Emily een dansje doen

Na een uur kon er eindelijk een kusje vanaf

Na het tempel bezoek was het tijd voor een dutje. Voor Luna dan, al had ik er zelf ook wel een kunnen gebruiken, ook al was het pas 11 uur. 

De twee taarten had ik de dag ervoor al gebakken voor het geval er iets zou mislukken. Ik moest alleen de room/glazuur laag nog aanbrengen. Voor het dinner had ik al wat dingen voorbereid voor de spaghetti, die ik helemaal zelf zou maken, inclusief de saus. Niks kan er mis gaan zou je denken, tenminste dat dacht ik.

Na de lunch moesten Jack en ik nog lesgeven. We hebben nu nog maar 1 vrijwilligers die hier al maanden is, maar verder niemand, tot en met juli. Een lange periode van geen vrijwilligers dus Jack en ik geven nu bij ons thuis les aan 3 vrouwen. Leuk vinden we het allebei niet, maar we moeten toch geld verdienen. En zo erg is het ook weer niet, maar het druist een beetje in tegen onze principes aangezien we eigenlijk Engels gratis aanbieden dmv vrijwilligers. Onze studenten zijn erg leergierig en we hebben best wel plezier.

Smile... Het hoedje bleef zeker 2 minuten zitten

Na het lesgeven snel de pastasaus maken.... Fout, Luna wilde aandacht dus het snel maken werd veranderd in een langzaam proces. Ik ben aan tafel gaan zitten en samen hebben we alles gesneden (lees: ik was aan het snijden en Luna speelde met de schillen, uiteraard het leukste wat er is!) Uiteindelijk was de pastasaus klaar om een paar uur te pruttelen, tijd om de taart af te maken. En toen ging het even helemaal mis. De taarten had ik de dag ervoor gebakken en geproeft. De chocolade taart voor Luna en mij was perfect, niet te zoet en niet te bitter (voor ons dan). De vanille taart voor de rest was goed zoet want Thaise mensen houden niet van bitter. Bij het maken van de glazuur liep het even iets anders. Ik had een goed recept gevonden met kokosroom. Jack had nog vers gemaakte kokosmelk voor me gehaald dus ik dacht dat het niet meer stuk kon. Behalve dan dat de kokosmelk niet was gaan scheiden en ik dus geen dikke kokosroom had. Daar ging mijn glazuur met te weinig tijd om nog een alternatief te vinden (aangezien de meeste ingrediënten hier niet makkelijk te krijgen zijn). Ik kon Jack niet vinden en het was half half 5.

(stilte......)

Spontane paniek overviel mij. Dit is de verjaardag van mijn kleine meid. Ik heb al geen cadeau voor haar kunnen kopen omdat we dat nog niet hebben kunnen halen. Die taart was het enige concrete wat ik haar kon geven. En dat viel even helemaal in duigen. Jack erbij, die heel lief er tevergeefs nog niet van probeerde te maken. 

Ik zat er doorheen. De hele dag heb ik er niet zo bij stil gestaan, maar ineens overviel het me. Waar zijn mijn ouders en vrienden. Waarom ben ik me nu zo aan het uitsloven? Wie komen er eigenlijk? Niemand had iets laten weten. Verjaardagen betekenen niet zo veel hier. Waarom niet?

Tranen stroomden over mijn wangen en er was geen stoppen aan. Het duurde even voordat ik mezelf weer kon herpakken.

Vader-dochter <3

Ik liep naar buiten en zei tegen Jack dat we alles gewoon naar de volgende dag gaan verplaatsen. Wat maakt het eigenlijk allemaal uit? Voor Luna is het gewoon een dag, zij zal het niet merken. 

Zij vindt het niet erg om morgen pas op de foto te gaan voor haar 'verjaardags fotoshoot' (ik heb de afgelopen dagen flink geknutseld aan hoedjes, een groot bord met Luna erop en natuurlijk een grote 2). Het maakt haar niet uit dat we een dag na haar verjaardag de kaarsjes uitblazen en de taart opeten. 

Ik was zo druk bezig met wat moet, dat ik vergat dat het maar gewoon een datum was. Een datum waar ik graag bij stil wil sta en niet aan me voorbij wil laten gaan, begrijp me niet verkeerd. Maar of we die taart eten op 27 of 28 maart maakt niks uit. Of ik de foto's nu op de 27e maak of op de 30e, zo veel veranderd ze niet in 3 dagen. 

Mag ik nu dan echt een hapje nemen?!

Mijn oude controlefreak kant kwam weer even boven. Alles moest perfect zijn voor mijn meisje. En mijn meisje zelf? Die wil gewoon dat we er zijn voor haar, met haar spelen, haar knuffelen, complimentjes geven en samen lekker gek doen. Dat hebben we dan ook gedaan. Met z'n drieën en verder helemaal niemand. Tijd voor elkaar, oprechte aandacht en zonder decoraties. De zelfgemaakte pasta smaakte heerlijk! Luna heeft er heerlijk van zitten smullen. 

Lekker de besjes van de taart snoepen

En daar gaat het allemaal uiteindelijk om. Het maakt niet uit hoe groot de taart is, hoe mooi het huis versierd is of hoe groot de cadeau's zijn. Het mislukken van de glazuur was een goede reminder om het los te laten. Vandaag gaan we gewoon weer een poging wagen en de fotoshoot? Die doen we waarschijnlijk maandag pas aangezien het licht 's ochtends het beste is en ik zaterdag en zondag altijd de hele ochtend lesgeef.

Let it go

Er voor elkaar zijn is het belangrijkste wat er is ❤️

Van harte gefeliciteerd met je tweede verjaardag lieve meid

-De foto's met de taart waren gisteren gemaakt. Rustig en zonder stress hebben we lekker van de taart kunnen smullen-