Het echte Thailand

Begin dit jaar kregen we de vraag via de Engelse organisatie of wij wilden meewerken aan een groepstoer door Thailand. Een Real Thailand Experience waarbij de groep 3 weken door Thailand zou gaan reizen en in juli een week bij ons vrijwilligerswerk zou komen doen. De eerste gesprekken gingen over een man of 10, dat is al vrij veel voor ons, maar we stonden open voor het idee. Na wat details en de financiën te hebben doorgesproken kwamen we tot een overeenkomst. Jack was geen grote voorstander maar gaf toch toe.

In de maanden die volgenden deed de Engelse organisatie veel promotie en al snel kwamen er ook groepen bij in augustus en december. Dat was nog niet het probleem, de omvang van de groepen deed ons stijl achterover slaan. In juli zouden we een groep van 25 man moeten opvangen. Daar werden wij even stil van want hier hadden wij niet mee ingestemd. Jack deed wat hij kon om hier onderuit te komen want 25 man zag hij echt niet zitten. Dit was niet waar we op zaten te wachten. Ten eerste hebben we maar 5 kamers en ten tweede hoe vervoer je 25 man?! Na veel mailcontact over en weer hebben we besloten toch door te zetten (na toch wel wat druk van de Engelse organisatie -we hebben geen alternatief als jullie nee zeggen...) 

Jack vond het maar niks maar, als ik eerlijk ben, hebben de financiële vooruitzichten mij over de streep getrokken. Wij zitten niet in deze business om veel winst te maken maar als er zo een mogelijkheid voorbij komt, is het lastig voor mij om nee te zeggen. Als je in 5 dagen keihard werken net zoveel kunt verdienen als soms in 6 maanden, kon je toch niet weigeren?!

Inmiddels is de dag aangebroken dat ze aan gaan komen. Jack is op weg naar Udon Thani om ze op te halen, vergezeld met een bus. Ik kan wel zeggen dat hij met een dikke vette knoop in zijn maag onderweg is. Ik wilde wel meegaan om ze op te halen maar we zaten een beetje met Luna. De laatste 2 dagen is het continue mama mama mama. Normaal gesproken kan ze zich prima bij mijn schoonouders vermaken, maar daar is ze nu al een kwartiertje uitgekeken. Schreeuwend wil ze naar mama, alle afleidingstactieken ten spijt. Luna meenemen was ook geen optie want Jack moest nog 3 vrijwilligers afzetten op het vliegveld in Udon Thani waardoor de auto al bijna vol zat. Er zat dus niks anders op dan alleen gaan en Luna en mij thuis te laten.

Ik voel me nu wel schuldig dat ik hem min of meer gedwongen heb om er mee in te stemmen. De afgelopen dagen heeft hij wat af gerend van hot naar her om alles te verzamelen en klaar te maken. Gelukkig hebben we een grote familie dus alle extra matrassen, dekens en ventilatoren komen van hen. Het huis tegenover ons huren we nu ook zodat we genoeg slaapplekken hebben. De huidige vrijwilligers waren even een kijkje gaan nemen in het huis gisteren en ze vonden het maar niks. Het is een oud huis dat al jaren leegstaat en ondanks de grote schoonmaak wint het geen schoonheidsprijs. Jack maakt zich hier enorme zorgen over, wat als ze het niks vinden, wat als ze alleen maar klagen? En ik? Ik maak me daar niet druk om, de tour heet niet voor niks The Real Thailand Experience; Het Echte Thailand Ervaring (letterlijk vertaald ;) Ze willen toch het echte Thailand ervaren, prima, dan krijgen ze het echte Thailand. Wij doen ons uiterste best om het hen naar de zin te maken en als dat niet genoeg, jammer dan. De Engelse organisatie is ook hier geweest en kennen dus de omstandigheden. Niet iedereen zal even blij zijn met de accommodatie maar dit is wat we hebben en daar moeten ze het maar mee doen. Ik heb wel vertrouwen dat het goed gaat komen maar Jack twijfelt nog heel erg. Hij krijgt het hier ook het drukste mee.

Morgen gaan de groep van 25 naar een English Camp. Deze hebben we speciaal opgezet voor de groep. Tijdens een English Camp worden de kinderen in groepjes opgedeeld en roteren zo tussen de verschillende 'stations'. Bij elke stop leren ze wat nieuws, greetings, shopping of directions. De eerste twee dagen is het voor de basisschool kinderen en de andere twee dagen voor de middelbare school kinderen. De locatie is wel uniek want voor dit English Camp gaan we naar de King School. Een school (waarvan er verschillende door heel Thailand heen zijn) volledig onderhouden vanuit de stichting van de koning. Deze school staat helemaal los van het normale educatie systeem, ze bepalen zelfs het lesprogramma helemaal zelf. De kinderen wonen ook op het terrein en leren naast de gewone vakken ook het verbouwen van rijst en groentes om op die manier self-sufficient (te kunnen voorzien in eigen onderhoud) te zijn.   

Het is dus een grote eer voor ons om daar te mogen zijn, aangezien wij nog nooit met hen hebben samengewerkt. 

De laatste dag, vrijdag, gaan we een lokaal opknappen op een school waar ze geen Engelse docent hebben en zelf geen Engelse les! De kinderen worden 1 uur per week naar een andere school gebracht om daar Engelse les te volgen... Vandaar dat wij die school willen gaan helpen en een lokaal wil omtoveren tot Engels lokaal. Een likje verf op de muren en overal Engelse posters gaan ophangen. Die Engelse posters gaan we zelf maken vol met afbeeldingen van het alfabet, getallen, dieren, groenten en fruit, etc.

En vrijdagavond zetten we ze weer op de bus naar Bangkok en is de rust weer wedergekeerd. Daar kijken we nu al naar uit :) Even tanden op elkaar en doorzetten. In augustus is de groep 'maar' 14 man en december 12. Ik zal deze week waarschijnlijk geen tijd hebben om wat foto's te laten zien hoe ons huis er uitziet met 25 mensen, dus die foto's houden jullie even tegoed. 

Ik ga voor Luna en mezelf een ontbijt maken want over 1,5 uur staan ze voor de deur...

Om nog even af te sluiten met een vrolijke noot: ons vrolijke gezinnetje