Just Being A Mom

Soms klinkt een zin in het Engels net even beter dan in het Nederlands, zo ook de titel van deze blog post; Just Being A Mom.

Een korte intro;

Tijdens de week van de 25 vrijwilligers (die we trouwens perfect zijn doorgekomen, daarover later meer) kreeg ik regelmatig vragen wat ik die dag zou gaan doen. Simpel, voor Luna zorgen en het huishouden draaiende houden. Maar een vraag die me bij bleef was; waar bestaat jouw dag uit? Haast beschaamd zei ik voor Luna zorgen en om het iets minder saai te laten lijken voegde ik er aan toe dat ik nog wat administrative dingen voor de organisatie moest doen.

Dit zat me een paar dagen niet lekker. Waarom bekruipt dit beschaamde gevoel mij als ik zeg dat ik 'alleen maar' voor Luna zorg?! Sinds wanneer is het opvoeden van een kind, 'alleen maar' geworden? En waarom schaam ik me ervoor? 

Daarom heb ik nu met mezelf afgesproken dat ik nooit meer 'alleen maar' vaak zeggen. Nee, ik zorg voor Luna, punt! Ik ben er trots op. Ik ben trots op het feit dat ik de tijd heb om lekker met Luna te spelen wanneer ik dat wil (of beter gezegd wanneer Luna dat wil ;) ), ik ben trots dat ik zelf gekookte maaltijden op tafel kan zetten, verse broden en zelf gebakken koekjes aan Luna kan geven. Ik ben trots dat ik mijn dochter kan bijbrengen wat ik haar bij wil brengen. Bewust van alles om ons heen en niet opgeslokt worden in de drukte van de dag. 

Zien mijn dagen er niet hetzelfde uit? Ja en nee. Iedere moeder kan beamen dat geen dag hetzelfde is met een baby/dreumes/peuter/kleuter, maar het kan soms wat eenzijdige zijn. Maar is dat ook niet met iedere baan? Heeft iedereen niet eens een keer een dag waarop je je afvraagt hoe het zou zijn om ander werk te hebben of dat je werk op je bureau hebt liggen waar je nu echt even geen zin in hebt. Zo is het ook met huismoeder zijn. Ik hou van mijn 'baan' en zou voor geen goud anders willen. Wat voor de een uitdagend is, is voor de ander saai. Luna is de hele dag door actief, loopt, praat en speelt wat af op een dag. 

Hoewel ik stay-at-home-mom ben (vind het Engels mooier klinken dan huismoeder...) zit ik niet stil en is zorgen voor Luna en het huishouden niet het enige wat ik doe. Voor de vrijwilligers zorgen, administratie voor de organisatie en natuurlijk het ouderwetse handwerken, ik verveel me niet. Of ik daarmee niet mijn opleiding tot interieur architect vergooi? Is een vraag die ik vaak krijg. Alle scholing die ik tot nu toe genoten heb heeft me gemaakt tot de persoon die ik nu ben. Het heeft me veel geleerd over het leven en daardoor kan ik nu een goede moeder voor Luna zijn. 

Ik respecteer ook alle moeders die wel willen blijven werken. Ik zeg niet dat iedereen thuis zou moeten blijven. Voor mij voelt dit goed maar (gelukkig) denken veel moeders hier ook anders over. Iedereen is anders en heeft andere voorkeuren. Ik snap helemaal dat je blijft werken voor de sociale contacten en voor je persoonlijke ontwikkeling. Het scheelt natuurlijk wel dat wij veel vrijwilligers over de vloer krijgen waardoor ik niet volledig in een isolement zit maar toch veel sociale contacten om me heen heb. En persoonlijke ontwikkeling, spiritueel.

Jaren geleden had ik me dit leven niet kunnen voorstellen maar nu zou ik niks anders willen. Natuurlijk heb ik dagen dat alles tegenzit en ik het even niet meer zie zitten, de cultuur, mijn schoonouders of het huishouden. Als Luna dan 's avonds in haar bedje ligt en ik over haar haartjes strijk glijden alle zorgen weer even weg en geniet ik van ons mooie meisje. Zij is alle bloed, zweet en tranen waard!

Ik ben moeder van Luna, 24 uur per dag, 7 dagen per week, punt!

Daarom ben ik des te zenuwachtiger voor dit weekend. Maanden geleden heb ik besloten dat ik Julia, een Duitse vriendin die in Bangkok werkt, weer eens gaan bezoeken... Alleen... Ik geniet enorm van dagjes en weekendjes uit met mijn gezinnetje maar soms heb je gewoon even behoefte aan Me-time :) Een weekendje gezellig kletsen, shoppen en relaxen. 

Ik ben super zenuwachtig op dit moment om Luna thuis te laten. Jack is vaak druk met vrijwilligers en daarom ben ik vaak degene die Luna op bed legt en eruit haalt. We hebben de laatste dagen geprobeerd om Jack wat meer te betrekken bij de dagelijkse taken, maar sinds afgelopen weekend is hij geteisterd door een zware griep. Van meehelpen komt er nu dus niet veel van. Tot overmaat van ramp ben ik een paar dagen geleden uitgegleden met Luna in mijn armen onderaan de trap. Gelukkig stootte Luna alleen zachtjes haar hoofd maar ik ben vol op mijn billen gevallen omdat ik haar wilde redden. Mijn onderrug heeft een flinke klap gekregen, maar gelukkig is het inmiddels bijna helemaal over. Ik kreeg de laatste paar dagen wel wat last van griepverschijnselen maar gelukkig heeft het niet doorgezet.

Vandaag, op mijn verjaardag :) vertrek ik met de nachtbus naar Bangkok en dinsdagochtend heel erg vroeg ben ik weer terug. Luna zal me dus maar 2 dagen missen. Ik zal Jack en Luna wel erg gaan missen, maar ik kijk ook erg uit naar quality-time met Julia.

Nog een klein uurtje en dan moeten we gedag zeggen, dat gaat wel moeilijk worden. Ik ga me sterk houden en mijn kleine meisje gaat een lekker weekend met haar papa hebben!