Deze hele reis naar Nederland heeft in het teken gestaan van onverwachte gebeurtenissen, helaas waren de meeste van deze gebeurtenissen niet zo heel fijn. Het begon allemaal een dag voordat ik zou vertrekken, vlucht geannuleerd... En totaal geen reactie van de KLM over een nieuwe vlucht. Om een lang en vermoeiend verhaal kort te houden, na uren wachten op antwoorden uiteindelijk op een vlucht een de dag later gezet (moest dat nu echt zo lang duren?!). Ik ben er inmiddels ruim voor gecompenseerd door de KLM trouwens.
De vlucht zelf verliep perfect, ver, heel ver boven verwachting. Luna had het super goed gedaan. We zaten tussen 2 mensen in dus konden echt geen kant op. Toch heeft ze rustig 12 uur bij me op schoot gezeten. We hebben wel een beetje gelopen, maar het merendeel heeft ze gezeten. En slapen heeft ze ook maar weinig gedaan. Ik heb zelfs 4 films kunnen kijken. Wat was ik trots!
De tijd in Nederland was super. Heerlijk genoten van de feestdagen en de tijd met familie en vrienden. Met als hoogtepunt natuurlijk de bruiloft van Richard en Marloes, maar daar kom ik zo nog op terug.
Voordat Jack zou arriveren hebben we ook nog wat heftige dingen meegemaakt. Jack was voor een paar dagen naar de tempel om even tot rust te komen voordat er weer nieuwe vrijwilligers zouden aankomen. Bij thuiskomst bleek zijn moeder gevallen te zijn met de brommer, lichte hersenschudding, gekneusde ribben en een geschaafd gezicht. Gelukkig was ze door zussen al opgevangen en hebben zij haar goed verzorgd. Jack is zelfs nog een keer, midden in de nacht, naar het ziekenhuis gereden omdat de pijn op haar ribben haar adem benam. Dit bleek achteraf overbelasting te zijn, want rustig aan doen is iets dat ze niet kan.
Een dag na thuiskomst had Jacks vader ontzettend veel last van zijn oog. In het ziekenhuis geweest, druppels gehad maar het werd alleen maar erger. Toch maar naar een groter ziekenhuis in Nongkhai. Na veel onderzoeken bleek dat hij blind was geworden aan dat oog, acute glaucoom. Zeer waarschijnlijk veroorzaakt door verwaarloosde suikerziekte...
Na ontspannen teruggekomen uit de tempel heeft hij de dagen daarna alleen maar rondgerend naar ziekenhuizen, apotheken en andere afspraken. En oh ja, nieuwe vrijwilligers.
En om deze nachtmerrie compleet te maken liep hij een voedselvergiftiging op, de dag voor vertrek naar Nederland. Het was een hele erge, zo erg dat hij met geen mogelijkheid de vlucht kom halen. Dus... De vlucht moest 2 dagen uitgesteld worden. Gelukkig was dit maar 10 euro en was het zo gepiept.
Na 3 lange weken waren we dan eindelijk weer herenigd. Luna was heel erg blij om haar papa eindelijk weer te zien en papa was natuurlijk helemaal door het dolle heen. Helaas ontwikkelde Jack door het koude weer en verminderde weerstand een fikse verkoudheid en heeft dus veel tijd op bed doorgebracht. Voor de bruiloft was hij weer bijna beter.
Vrijdag 16 januari was het dan eindelijk zover, de bruiloft van Richard en Marloes. Richard kwam zich bij ons omkleden en wat zag hij er mooi uit. Stralend en zenuwachtig tegelijk, klaar om in het huwelijksbootje te stappen.
Op naar het huis van de ouders van Marloes in Helvoirt. Wat zag ze er prachtig uit! Schitterende jurk. Het was ook heel mooi om te zien toen Richard haar voor het eerst zag, toen kwamen er bij mij wel wat traantjes :)
De ceremonie in het gemeentehuis was ontspannen en vrolijk. Het was ook grappig om dit keer de bruiloft van zo dichtbij mee te maken in plaats van zelf in de spotlight te staan.
Na de ceremonie op naar de feestlocatie. Na de taart en een heerlijk diner brak het feest aan. Samen met de zussen van Marloes hadden we nog een korte quiz gemaakt om te kijken hoe goed het bruidspaar elkaar kent :) Het feest was enorm gezellig, lekker gedanst en lekker meegezongen.
Het is grappig om te zien hoe je leven veranderd zodra je het huis uit bent. Eerst kende ik alle vrienden van mijn broer, wat zijn hobbies waren en wat hij deed. Na 21 jaar gingen wij bijna tegelijk het huis uit. We hadden nog steeds veel contact, maar toch veranderd er veel. Op zo'n dag komt dat gevoel van vroeger weer even terug, je ziet zijn vrienden en collega's en het wereldje is weer even heel klein. Het was zo mooi en intiem om dat stukje Richard weer even te zien. Niet alleen als broer, maar ook als vriend, collega en bovenal als echtgenoot.
Lieve Richard en Marloes, ik heb het al gezegd maar ik ga het nog een keer zeggen. Wat waren jullie een prachtig bruidspaar en wat straalden jullie! Ik wens jullie al het geluk van de wereld toe!!
En nu zijn we al bijna weer 4 weken thuis. Het was, net als iedere keer weer even wennen, maar dit keer viel het nog zwaarder door alle omstandigheden. Het gemis was familie en vrienden was zo groot dat ik mijn draai maar moeilijk kon vinden. Na 2 weken lukte het me eindelijk om mijn ritme weer op te pakken. Ik was weer begonnen met lesgeven, experimenteerde weer lekker in de keuken en de ideeën voor mijn webshop stroomde over.
Nu vind ik het weer heerlijk om thuis te zijn. Het gemis van familie en vrienden blijft, maar dat heb ik wel een plekje gegeven. Wakker worden met de zon in je gezicht, verse groente en fruit uit de tuin en mijn lieve man bij me, ja daarvoor ik het voor. Dit is mijn thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten