Home

zaterdag 13 februari 2016

Dubbele gevoelens

Eind september vlogen Luna en ik naar Nederland. In bijna 5 maanden zouden we genoeg tijd hebben om op ons gemakje iedereen te bezoeken. Zelfs 3 weken geleden dacht ik nog tijd genoeg te hebben, en nu, nu kom ik zoals gewoonlijk weer tijd tekort. De 4,5 maand zijn voorbij gevlogen en over 4 dagen vliegen we alweer terug.

Eind november, 38 weken zwanger


Na mijn laatste blog in november is er veel gebeurd. Zo werd onze familie uitgebreid met mijn neefje Ravi. Helaas heeft hij een wat lastige start gehad maar gelukkig gaat het inmiddels super goed met hem. Een heerlijk mannetje is het en ik ben super blij dat ik in Nederland was voor dit bijzondere moment.



Nog geen 4 weken later diende ons mannetje zich aan. Het zijn een heftige paar dagen geweest maar gelukkig gaat alles goed en zijn we volop aan het genieten.
Uiteraard heb ik ook dit keer een blog geschreven over de bevalling van Deva en de nasleep, maar dan op MAMA to the max.
Ik heb de blog opgedeeld want het was een erg lang verhaal. Je kunt de blogs hier terug vinden:
Deel I en deel II

Deva, hier 3 weken oud

Na deze toch wat lastige start hebben we veel behoefte gehad aan rust. We hebben wel veel kraamvisite gehad maar veel zijn we niet op pad geweest. Ik heb heel erg de behoefte gehad om me in ons coconnetje op te sluiten. Ik wilde alle kleine dingen in me opnemen en ik had mijn kids het liefst zo dicht mogelijk bij me. Daarnaast dacht ik ook dat ik nog tijd genoeg zou hebben maar voor ik het wist waren de maanden al weer voorbij.



Nu het maar 4 dagen weg is vind ik het wel moeilijker worden. Een paar weken geleden keek ik er heel erg naar uit om weer naar huis te gaan. Weer lekker samen met ons eigen gezinnetje in ons eigen huis. Nu het afscheid weer dichterbij begint te komen vind ik het weer moeilijker worden. Want zoals ik aan het einde van iedere periode in Nederland weer schrijf, afscheid nemen went nooit. Het is iedere keer lastig, ook nu weer. Het is zo'n intensieve periode geweest. Voor ons allemaal is het heel dubbel. Mijn ouders krijgen de rust weer terug in huis en wij gaan weer naar ons eigen huis. Daarnaast zullen we elkaar wel heel erg missen, het huis zal erg stil worden en ik zal het contact missen. En niet alleen wij gaan elkaar missen, Luna zal haar opa, oma en oom en tante heel erg missen want ze is helemaal dol op hen. Iedere avond staat ze te springen en te dansen als ze opa's auto de oprit op ziet draaien. Oma wordt overal in huis achtervolgt en ze grijpt elke mogelijkheid aan om mee te helpen. Ook oom Richard is haar held, allebei zijn zo ontzettend druk, dus ze zijn erg aan elkaar gewaagd. Als tante Marloes binnenstapt worden alle verhalen van de dag gedeeld en vrolijk zingen ze samen liedjes.

Deva, hier ruim 4 weken oud


Ondanks het moeilijke afscheid en het gemis heb ik absoluut geen spijt van de keuze om weer in Nederland te bevallen. De mogelijkheid om dit alles met familie en vrienden te hebben kunnen delen was wederom heel bijzonder. Toch heeft het verblijf in Nederland ook wel weer bevestigd dat Thailand echt mijn thuis is geworden. Soms slaat de twijfel toe en denken we aan een eventuele verhuizing maar als je dan weer een lange tijd van huis bent waardeer je je eigen huis ook weer meer.



Ik heb het heel erg fijn gehad de afgelopen maanden. Bedankt lieve papa en mama dat jullie je huis en je hart weer hebt opgestelt en een compleet gezin in jullie huis hebben toegelaten. Bedankt lieve vrienden voor jullie lieve bezoekjes, mooie cadeau's en de lange gesprekken. Het heeft deze afgelopen 4,5 maand weer onvergetelijk gemaakt.
Dank jullie wel!!!

Geen opmerkingen: